Wie zijn wij?
Het Comité voor Winterlezingen probeert elk jaar weer een viertal lezingen te organiseren. Het uitgangspunt is afwisseling en variatie zowel wat de onderwerpen betreft als de sprekers. Getracht wordt een zo breed mogelijk publiek te bereiken. In de loop van de tijd echter zijn de doelstellingen van het comité wel veranderd.
Geschiedenis van het comité
Hoe oud het comité precies is weten we niet. Uit de eerste notulen van een notulenboekje uit 1925 kunnen we concluderen dat het comité ook al voor dat jaar bestond.
Alle lezingen die toen gehouden werden hadden raakvlakken met de religie. In een blauw schoolschriftje met op het etiket de vermelding ‘Winterlezingen Almen’, treffen we de notulen en verslagen aan van 1925 tot 1933. Op 19 november 1926 vergaderde het comité onder voorzitterschap van ds. Poort op de pastorie. De aanwezige leden zijn G. Boschloo, A. Besselink, H.J. Wilgenhof, H.G. de Greef, Ten Have, Korenblik, mevr. Ouwenhand (vrouw van de huisarts) en freule Martens van Sevenhoven. Bij de predikantswisseling nam ds. Semmelink het voorzitterschap over van ds. Poort.
Grote zorg gedurende acht jaar tijdens de vergaderingen, die met gebed geopend en gesloten werden, is de financiële situatie. Herhaaldelijk heeft men te maken met nadelige saldo’s. Gedurende één jaar scheldt het bestuur van “Ons Huis” de huur zelfs kwijt. Voorzitter ds. Semmelink legt de vergadering de vraag voor of wellicht gestopt moet worden met het houden van de lezingen; ge komst van de radio in de huizen beïnvloedt het bezoek immers nadelig. Onze voorouders gaven de moed echter niet open gingen door met het uitnodigen van predikanten die lezingen hielden met titels als: ‘Donker Rotterdam, stadsevangelisatie aldaar’, ‘Zendingswerk in Rusland’ en ‘De tegenwoordige tijdsomstandigheden in verband met de wederkomst van Christus’. Door het invoeren van een collecte aan het eind van de avond loste men het probleem van de steeds terugkerende nadelige saldo’s op.
Na de 2e Wereldoorlog wordt het comité opnieuw opgericht. Op 20 mei 1945 wordt op initiatief van de heren Oosterkamp en Kruissink om half acht ’s avonds in de Julianaschool een 15-tal mensen bijeengeroepen om te komen tot oprichting van een Winterlezingvereniging. Meester Oosterkamp geeft in zijn inleidend woord de doelstelling als volgt weer: ‘Het hier krijgen van lezingen, al of niet met lichtbeelden, over de meest uiteenlopende belangrijke leerzame onderwerpen als mede alles wat onze blik en geest verheffen kan, waardoor wij geestelijk kunnen groeien. Wij willen niet vermaak in de eerste plaats, al zal de gulle lach niet buitengesloten zijn!’ Sindsdien zijn bijna 300 avonden georganiseerd en heel veel mensen zijn in het verleden de trap opgelopen naar de bovenzaal van Ons Huis.
In 1964 klinkt de jammerklacht dat het comité niet meer uitkomt met de contributie van fl. 5,- en dat dit keer de televisie roet in het eten gooit. In 1970 echter wordt het 25-jarig jubileum gevierd met een toneelstuk door Almense inwoners. De problemen zijn opgelost.
Vanaf 1984 worden de lezingen gehouden in de nieuwe zaal beneden. Het ledental is al jaren stabiel en de financiële positie gezond. De belangstelling voor de lezingen die gehouden worden is goed; over het algemeen mogen we tussen de 60 en 100 bezoekers per avond welkom heten. Tevens valt het op dat de lezingen de laatste jaren ook bezoekers uit de omliggende kernen trekken.